Nadzieja jest matką głupich i swoich dzieci nie lubi.

Charles Duval

35 lat

     Włoch z francuskimi korzeniami, albo Francuz z włoskimi. W wieku dwudziestu dziewięciu lat został wdowcem, ostatnio po raz kolejny wziął ślub i zmył się, kiedy przytłoczyła go nuda dnia codziennego i przewijania pieluch. Całe życie tak miał, że przewracał monotonne stronice podręczników, albo w ogóle wyrywał je z zamianą na pokrzywione samolociki, pewnie dlatego też skończył z niepełnym zawodowym i od tamtej pory chodzi zły na siebie, zgorzkniały i złakniony czegoś, na co sobie nie zapracował. Jego partnerka powiedziałaby pewnie, że jej przygłupiego męża dopadł kryzys wieku średniego, ale on utrzymuje, że wszystko z nim w porządku i że kiedy tatuś wróci po latach do małej Polly i jej mamy, we trójkę będą żyć lepiej od rodziny królewskiej. W obecności tych dwóch utrzymuje także, że są jedynymi kobietami jego życia i nie ma nic dziwnego w tym, że tak nalegał by to właśnie jego siostra do niego dołączyła w tej przygodzie. Głównie przesiaduje w barze, ale nie używa zbytnio z luksusów, chyba onieśmiela go fakt, że za nic nie musi płacić. Niezbyt skromny człowiek, którego uwiera obrączka i religia i generalnie wszystko, zwłaszcza ludzie. Trochę rozmarzony, częściej w towarzystwie bardzo do niego podobnej kobiety, niż sam. Sprawia wrażenie dobrze wychowanego, już teraz chce wyglądać na takiego z wyższych sfer, pierwszego dnia w hotelu pewien Polak nadał mu miano Nikodema Dyzmy. Charles nie zrozumiał.

W tytule Kazik, a siostra leci do wolnych.